Lain Kudu Elehan

Aya hiji oray nu hayang ma'rifat (wanoh) ka Alloh. Manehna geus teu sabar hayang pinanggih jeung kabagjaan nu sajati.

"Mun enyaan mah hayangna, ti semet ayeuna anjeun ulah sok maehan sasama mahluk Alloh," ceuk hiji ulama anu kabeneran ngaliwat ka dinya. "Kumaha sanggup?"

"Mangga," walon eta oray daria pisan. Ti harita manehna tara wanieun maehan sasama hirup. Ayeuna mah manehna jadi handap asor. Hirupna teu umaing.

Atuh basa pareng ngaliwat ka hiji lembur teh, eta oray ukur esod-esodan, teu lingas ngaleorna. Tapi da urang lembur mah teu apaleun eta oray bageur. Matak teu teu antaparah barang katempo aya oray urang lembur rikat nyokot paneunggeul. Habek-habek oray ditareunggeulan nepi ka tatuna. Tapi si oray henteu daekeun ngalawan saeutik-eutik acan.

Ngan untung, basa rek dibedel beuteungna, ulama kaburu datang, gancang ngahuit ketak urang lembur. Ret kana oray. Bari neuteup ku deudeuh, pok ulama teh nyarita, "Lain kieu maksudna," cenah. "Bener ari kudu handap asorna mah. Tapi lain kudu jadi elehan. Lain kudu ngorbankeun identitas sorangan. Sima anjeun teh kacida gedena. Nempo ringkangna wungkul oge jelema sok ngabecir. Tah keun bae eta identitas ulah dileungitkeun. Tong soteh nepi ka nyilakakeun atawa maehan batur!" [] Endang GG